epske igrice: zidanje skadra
predstava «epske igrice » obrađuje pesmu ,,zidanje skadra", koja je u programu nastave srpskog jezika za 5. razred osnovne škole, i povezuje je sa gradivom tehničkog obrazovanja, matematike i građanskog vaspitanja. predstava je interaktivnog karaktera: određeni delovi pretvaraju se u igru sa publikom i u razgovor na teme koje pesma nudi, i koje variraju u odnosu na uzrast i druge odlike aktuelnog auditorijuma.
režija i dramatizacija: anđelka nikolić
dramaturgija: olga dimitrijević
izvođenje: anita stojadinović i đorđe živadinović grgur
fotografija: lidija antonovic
dizajn: milan cerović
podrška: rekonstrukcija ženski fond, sekretarijat za kulturu grada beograda, st george
premijera: 27.9.2017. u beogradu
Izvodi iz kritika:
„ Igranje predstave «Epske igrice » u okviru 18. BITEF POLIFONIJE svrstava ovaj projekat u nove pozorišne tendencije, ali i u savremene oblike inovacija u nastavi i korišćenja dramskih /pozorišnih tehnika na unapređenju ključnih kompetencija od važnosti u procesu obrazovanja.“ (Ljubica Beljanski-RIstić, CEDEUM)
„U kompleksnosti odnosa koncepta i režije, dramaturgije, izvođačkog dela predstave, interakcije koja se menja spram aktera u publici, može se reći da je predstava ,,Epske igrice” socijalni umetničko-edukativni eksperiment, u kojem se istražuju odnosi autori-publika, nastavnici-učenici, roditelji-deca, tradicija-savremenost, poezija-realnost...,,Epske igrice” su retka predstava na BITEFU koja se trudi da pozorište, kao zidanje Skadra na Bojani, ne bude uzaludan posao. (Igor Burić, Dnevnik)
„Umetnost postavlja pitanja. Čak i ako pretpostavimo da, kako nas uči mit, nečeg moramo da se lišimo da bismo ostvarili drugo više i bolje, da li imamo pravo da kao žrtvu koristimo tuđ život ("slučajno" ženski)? (Nina Savčić, « Danas »)
„Ono što je izuzetno u ovoj predstavi je buđenje kritičke misli i svesti kod dece predpubertetskog uzrasta i nagoveštaj nade da generacije koje dolaze ipak mogu da loše danas promene u bolje sutra.“ (Mima Gavrilov, portal „Pančevo city“)
„Predstava „Epske igrice: Zidanje Skadra“ unosi suštinske inovacije na dva centralna plana: pozorišnom i metodičkom. Interaktivnost se pojavljuje kao glavna spona između glumaca i gledalaca, ali i između gledalaca i same pesme, tako da je uspeh ovog dramskog komada dvostruk. Funkcija pozorišta dobija svoj pun domet, uključujući istovremeno umetničku, etičku i didaktičku dimenziju. S obzirom na to da nije starosno i scenski ograničena, predstava se može izvoditi u najrazličitijim uslovima i među publikom raznovrsnog doba, što je njena velika prednost. Ova intrigantna i dinamična predstava razbija mnoštvo pozorišnih i edukativnih ustaljenosti, oplemenjuje teatar angažovanošću i tumačenje književnog dela kreativnošću, pokrećući inovativnost u savremenim dramskim tendencijama. Od početka do kraja – predstava koja u potpunosti okupira i ispituje, isključujući svaku ravnodušnost.“ (Uroš Mikić, Studentski književni list "Vesna“)
„I, šta smo to pronašli u sretenjskom lutanju po zemlji čuda beogradske nezavisne scene? Pre svega, predstavu Epske igrice: Zidanje Skadra namenjenu (osnovno)školskom uzrastu – mada ona bez problema privlači i pažnju odraslih...Mladi glumci Aneta Stojadinović i Đorđe Živadinović, imaju više uloga koje menjaju jasno scenski označenim, pametno stilizovanim i začudnim postupcima. Glavni kontrast je između svakodnevnog držanja i ponašanja učitelja i tetkice – već to što je ženski lik tetkica, a muški učitelj (a nije obrnuto: učiteljica i školski domar), diskretno uvodi „žensko pitanje“ kao jedno od glavnih u predstavi – i retorički povišenog i u pokretu stilizovanog predstavljanja likova iz poznate epske pesme Zidanje Skadra. Ovakvim scenskim izvođenjem oni animiraju razgovor s đacima o dotičnoj pesmi, a posebno onim značenjima koja izmiču školskom tumačenju i koja su, iz savremenog ugla, etički, pa i pravno neprihvatljiva: ubistvo, tretman žene kao „materijala“, nesloboda čoveka naspram sudbine...“ (Ivan Medenica, „NIN“)
